hy    |   fr

Կոչողութիւն

s.

ԿՈՉՈՂՈՒԹԻՒՆ ԿՈՉՈՒԹԻՒՆ. cf. ԿՈՉՈՒՄՆ.

Ձայն ի վերուստ իսկ արձակէ կոչողութիւն. (Ոսկիփոր.։)

Սնոտի ձայնիւ չափ, եւ սոսկ անուան կոչութեամբ. (Կիւրղ. գանձ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կոչողութիւն կոչողութիւնք
accusatif կոչողութիւն կոչողութիւնս
génitif կոչողութեան կոչողութեանց
locatif կոչողութեան կոչողութիւնս
datif կոչողութեան կոչողութեանց
ablatif կոչողութենէ կոչողութեանց
instrumental կոչողութեամբ կոչողութեամբք