adj.

ԿՈՇԿՈՌՈՏՈՒՆ կամ ԿՇԿՌՈՒՏ. Իբր կնճռեալ կոշտիւք, կամ մանուածոյ. կռնճմտած, կնճռած, կոշկռտած.

Առասանս ի խստագոյն ձարաձեւ այծից կոշկոռոտունս կարկատեալս (ա՛յլ ձ. կշկռոտունս)։ Տարակուսանս իմն սակաւ առաջի ձեր սփռեցաք. զի կաշկանդեալ կշկռուտ եւ ընդելուզեալ հիւսակս ատտիկեցի եւ այլն. (Մագ. ՟Ի՟Զ. ՟Լ՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կոշկոռոտուն կոշկոռոտունք
accusatif կոշկոռոտուն կոշկոռոտունս
génitif կոշկոռոտան կոշկոռոտանց
locatif կոշկոռոտան կոշկոռոտունս
datif կոշկոռոտան կոշկոռոտանց
ablatif կոշկոռոտանէ կոշկոռոտանց
instrumental կոշկոռոտամբ կոշկոռոտամբք