adj.

ԿԵՓԱԶԵԱՅ կամ ԿԵՓԱԶԵԱՆ. Որպէս Ազնիւ եւ գլխաւոր (ոսկի). κεφάζ, καιφάζ եբր. քազ. որ ալյուր թարգմանի Գլուխ. Քար պատուական. Տպազիոն. Ոսկի.

Գլուխ նորա յոսկւոյ կեփազեայ. (Երգ. ՟Ե. 11։)

Ի պատրաստեալ ոսկւոյն կեփազեայ. (Սկեւռ. լմբ.։)

Եւ զկեփազեան ոսկին առին, զկազմած զարգին կողոպտեցին. (Շ. եդես.։)