ԿԵՐՊՈՒԹԻՒՆ ԿԵՐՊՈՒՄՆ. Կերպանալն, կամ Կերպարան. Զի մի՛ կիսամասնեայ զմեր կերպութիւնն (կամ զմերակերպութիւնն) բաջաղիցեն. (Լմբ. հանգ.։)
Որ յանէից գոյացոյց արարօղն, իւր կերպմամբ։ Ի կուսէն ծնար նախաստեղծին կերպմամբ. (Շար.։)
Եկեալ նոյն արքն նովին լուսաձեւ կերպմամբ. (Ճ. ՟Ա.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կերպումն | կերպմունք |
| accusatif | կերպումն | կերպմունս |
| génitif | կերպման | կերպմանց |
| locatif | կերպման | կերպմունս |
| datif | կերպման | կերպմանց |
| ablatif | կերպմանէ | կերպմանց |
| instrumental | կերպմամբ | կերպմամբք |