Կարօտագոյն

adj.

Առաւել կարօտ. նուազեալ, յետնեալ.

Զի եւ ծարաւագոյքն եւ կարօտագոյնքն օգտեսցին. (Կոչ. ՟Դ։)

Քան զփափագումնս՝ կարօտգոյն (այսինքն ի վայր). (Առ որս. ՟Է։)

Ըստ կարողութեանս մերում ոչինչ կարօտագոյն. այսինքն նուազագոյն. (Նիւս. կազմ.։)