adv.

Իբրեւ զկարօտ. կարօտիւ.

Որ զլրութեամբ ունօղն գոյից կարօտաբար կաթամբ լցուցեր. (Նար. կուս.։)

Անկարօտ է աստուծոյ բնութիւնն. սակայն ի մէնջ զայս կարօտաբար պահանջէ. (Լմբ. սղ.։)