Կցորդ նոյն կարողութեան.
կարողակից արար զհողեղէն մարմինն աստուածութեան. (Ոսկիփոր.։)
Պատուակից կարողակից, որով աշխարհս ամենայն եղեւ. (Սարկ. հանգ.։)
կարողակից արարեալ՝ ի մի զօրութիւն զօրացոյց. (Ասող. ՟Գ. 21։ եւ Սիւն. առ գերմ. բանիւ Բարսղի.։)
Իսկ (Գանձ.)
Նոյն եւ կենդանի, զի կարողակցն. եւ այլն. լինի եւ բայ, իբր կարողակից լինել։