τελειώτερος, τελειώτατος perfectior, perfectissimus. Առաւել կամ ամենայնիւ կատարեալ.
Պատկեր արարչին՝ գեղեցկագոյն եւ կատարելագոյն եղեւ մի երկին. (Պղատ. տիմ.։)
Պարա է կատարելագունի՝ կատարելագունիւ զարդարիլ թուով. (Սահմ. ՟Է։)
Գիտութեամբ կատարելագունիցն խորհրդազգածութեանց. (Դիոն. երկն.։)
Որ կատարելագոյնն էր ի նոսա։ Կատարելագոյն էր ի դենիդ ձերում։ Ի մէնջ՝ որ կատարելագոյնք եմք (հասակաւ եւ գիտութեամբ) (Խոր.՟Ա. 5։ Եղիշ. ՟Բ. ՟Ը։)
Կատարելագոյն յարմարութիւն, կամ իմաստք, գիտութիւն, ծնունդ. (Խոր, գ. 68։ Նախ. ժող.։ Նանայ.։ Պիտ.։)
Զկատարելագոյնն զնոսին ատեսցուք զատելուի. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Իբր մ.
Որք միանգամ կատարելագույնս առ նոսա իմաստասիրեն. (Առ որս. ՟Ը։)