adj.

Որ որպէս զտարափ տեղայ զկայծակունս. անձրեւի պէս կրակ կամ կայծակ թափօղ.

Հրաբուղխ եւ կայծակնատարափ ցոլացմամբ կիզանող լեզուաց. (Նար. յովէդ.։)

Ի կայծակնատարափ, ի բոցակէզ, յահարեկ գալստեան որդւոյն աստուծոյ. (Տօնակ.։)