adj. s.

որ են յազգէ ծառայից. ի բնէ ծառայք. ստրկածինք.

Քահանայքնծառայազունք նստէին, եւ դատաւորն ամենեցուն իբրեւ զծառայ կայր առաջի. (Սեբեր. ՟Ժ՟Դ։)

Չառնեն արժանի ի ներքս խառնել ի խորհուրդս արքունի, եթէ ծառայազունք ոք գտանիցին. յն. եթէ ծառայք հանդիպիցին լեալք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 9։)