adj.

γνωριμοώτερος, -ον, γνωριζόμενος notior, manifestior, -ius. Առաւել ծանօթ եւ ընտանի. մերձաւորագոյն.

Քանզի ծանօթագոյն էր առնն, հրամայեաց հանել ի բանտէ անտի զամենեսեան. (Եղիշ. ՟Ը։)

Մանաւանդ ծանօթագոյնք մերձաւորք յարանան առ միմեանս ընտանեբար դրակցութեամբն. (Պիտ.։)

Եւ Քաջածանօթ. քաջայայտ. յայտնագոյն.

Այլեւ առաջնոցն ծանօթագոյն եւ մերկ ցուցաւ. (Առ որս. ՟Զ։)

Ծանոթագոյն բանիւ աւանդէ։ Ոչինչ ծանօթագոյն իմաստս ունելով զնորա. (Շ. մտթ.։ Նիւս. կուս.։)

Թերեւս բոլորեցուն իցէ ծանօթագոյն էր յովաննէս (մկրտիչն), եւ անուանի. (Նանայ.։)

Եթէ ծանօթագո՞յն այժմուքս ի կեանսն իցեն (այսինքն այժմու գործք մեր ի հանդերձեալ կեանս). թէ ոչ ծանօթագոյն, ապա եւ ոչ դատաստան. (Անյաղթ հց. իմ.։)

adv.

Յայտնագոյն. բացայայտակի. մերձաւորապէս.

Ծանօթագոյն եւ ընտանեգոյն բացատրեսցէլ զտեսակն բացատրելով, քան զսեռն. ո՛րզան, զոմն մարդն ծանօթագոյն բացատրեսցէ մա՛րդ բացատրելով, քան թէ կենդանի. (Արիստ. գոյաց. ՟Ե։)

ծանոթագոյն՝ ձեզ ցուցաւ. (Ճ. ՟Գ.։)

Նա՝ եւ՛ս ծանօթագոյն քեզ գրեմ. (Արծր. ՟Ա. 1։)