ԾԱՅԴ կամ ԾԱՅԹ, կամ ԾԱԹ. Բառ ռամկական՝ որպէս նշանակ թշնամանաց. այն է ըստ Հին բռ. Մանր, եւ նուազ, կիսատ, թերի.
ծայդ կարդան, եւ թերի ի հաւատս. (Խոսր.։ յայսմաւ. ի վարս Նար.։)
Ոմանք ի յունաց, եւ ոմանք ի հայոց, որք կոչին կիսատ յոյնք, եւ ծաթ հայք. (Մխ. ապար.։)
Իսկ (Վեցօր. ՟Գ.)
մարկիոնեստայք, եւ ծայդանձիք. յն. վաղենտինեանք. (թեր եւս գրելի է ծայթ անձինք, կամ ծայդանեցիք. եւ այլն։)