adj.

cf. Խրոխտ.

adj.

Ուր կայցէ խրոխտումն. խրոխտ (ըստ ամենայն առման)

Խրոխտականն՝ անձնահաճական եւ սիգանձն լսի, որ ինքն զինքն ամբառնայ ի դսրով. (Երզն. քեր.։)

Գոգցես խրոխտական իմն կարծեօքն եւ ձեւով մարմնոյն այսպէս ցուցանէր զինքն ամբարտաւանութեամբ լի փքացեալ. (Պիտ.։)

Խրոխտական բարձրավզութեամբ վարել զախոյեանսն. (Արծր. ՟Դ. 11։)

Զխրոխտականն ի մեզ սանձեալ յարձակումն. (Նար. խչ.։)

Արիութեամբն գեր ի վերոյ անցեալ յառաջանան խրոխտական ձեւով. (Պիտ.։)

Ի մէջ խրոխտականաց ձիոց անմաքրից որոջս հանդարտաբարս։ Սատակեցին խրոխտականացն խիստ յարձակմունք. (Նար. ՟Լ՟Ա. ՟Ղ։)