ԽՈՊԱՆՈՒԹԻՒՆ cf. ԽՈՊԱՆԱՑՈՒՄՆ. ἑρημία desolatio. Խօթութիւն մտաց խոպանութեան քրիստոսամարտիցն. (Կիւրղ. գանձ.։)
Խոպնութիւն զաստուածայնոցն պարգեւաց. (Դիոն. եկեղ.։)
յեղծումն եւ ի խոպանումն եւ յապականումն վարակեալ. (Յհ. կթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խոպանումն | խոպանմունք |
| accusatif | խոպանումն | խոպանմունս |
| génitif | խոպանման | խոպանմանց |
| locatif | խոպանման | խոպանմունս |
| datif | խոպանման | խոպանմանց |
| ablatif | խոպանմանէ | խոպանմանց |
| instrumental | խոպանմամբ | խոպանմամբք |