cf. ԽՈՆԱՐՀԱՄՏՈՒԹԻՒՆ.
Խոնարհմտութեամբ բարձրասցի. (Լծ. ածաբ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | խոնարհմտութիւն | խոնարհմտութիւնք |
accusatif | խոնարհմտութիւն | խոնարհմտութիւնս |
génitif | խոնարհմտութեան | խոնարհմտութեանց |
locatif | խոնարհմտութեան | խոնարհմտութիւնս |
datif | խոնարհմտութեան | խոնարհմտութեանց |
ablatif | խոնարհմտութենէ | խոնարհմտութեանց |
instrumental | խոնարհմտութեամբ | խոնարհմտութեամբք |