adj.

Որ խողխողէ կամ խողխողեաց.

Ասէին ցխողխողիչսն. (Ճ. ՟Ա.։)

Երիտասարդական տիոց գտաւ խողխողիչ. (Պիտ.։)

Զէն խողխողիչ քրիստոսասիրաց անձանց. (Յհ. իմ. պաւլ.։)

Քրիստոսական հօտին պատառօղ եւ խողխողիչ (նեստոր). (Աբր. մամիկ.։)