ԽՄԲՈՒԹԻՒՆ ԽՄԲՈՒՄՆ, բման. Խմբելն, իլն. հաւաքումն. գումարումն.
Զարդարէր զեկեղեցիս, եւ պաշտօնէից խմբութեամբ պատուէր. (Ղեւոնդ.։)
Եղեւ խմբումն մեծ պատերազմին. (Ուռպել.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խմբումն | խմբմունք |
| accusatif | խմբումն | խմբմունս |
| génitif | խմբման | խմբմանց |
| locatif | խմբման | խմբմունս |
| datif | խմբման | խմբմանց |
| ablatif | խմբմանէ | խմբմանց |
| instrumental | խմբմամբ | խմբմամբք |