ԽԵՂԿՈՒԹԻՒՆ ԽԵՂԿՈՒՄՆ. Խեղութիւն. տգեղութիւն. խեղկիլն. (իրօք կամ նմանութեամբ)
Իբր զձանձախարիթ որակացեալ սովորական խեղկութեամբ յառնամոլութեան։ Զայսպիսւոյ հիւանդութիւն եւ զխեղկումն անդամոց. (Մագ. ՟Ի՟Դ. ՟Ծ՟Ե։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | խեղկութիւն | խեղկութիւնք |
accusatif | խեղկութիւն | խեղկութիւնս |
génitif | խեղկութեան | խեղկութեանց |
locatif | խեղկութեան | խեղկութիւնս |
datif | խեղկութեան | խեղկութեանց |
ablatif | խեղկութենէ | խեղկութեանց |
instrumental | խեղկութեամբ | խեղկութեամբք |