adj.

ԽԱՂԱՑԱԿԱՆ ա. ԽԱՂԱՑԱԿԱՆՆ. գ. Խաղաց. շարժուն. եւ Հմայելն ի խաղացմանէ մարմնոյ կամ աչաց.

Բնական եւ խաղացակա շարժմունք (լուսաւորաց). (Եզնիկ.։)

Հմայականին մասունք են ձեռնագիտականն, եւ խաղացականն։ Խաղացականն է, որ ի ձեռն խաղացման մարմնոյն լինի ծանուցեալ. որպէս թէ խաղաց աջ ակնդ, զայս ինչ նշանակէ. (Նոննոս.։)