adj. s.

Իւրեանց իրք, կամ մերձաւորք եւ ընտանիք. ըստ յն. οἱκεῖος, ἵδιος domesticus, proprius, suus, sui. Ընտանի, կամ իւրական. սեպհական.

Եւ ոմանք այլ ինչ ի յիւրեանցայոցն կարգաց ներգործեն։ Իւրեանցայովքն հանդերձ՝եւ զնուաստիցն հանճարս գիտեն. (Դիոն. եկեղ.։)

Հաղորդեցուցանել իւրեանցայայոցն (բարեաց) զորս յետ նոցայն. (Մաքս. պի Դիոն.։)

Զի թէ մարդիկ տիրեն իւրեանցայոց, որչա՞փ եւս. եւ այլն։ Որ եւ պարտ էր նոցա ոչ զիւրեանցայոցն, եւ այլն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 23։ Պրպմ. ՟Ի՟Զ։)

Զթագաւոր ֆռանցիսաց իւրեացայովք. (Վրդն. պտմ.։)