ԻՐԻՍ ԻՐԻՏԷ. cf. ԻՌԻՍ. Բառ յն. յոքն. իռիտէս, իրիդէս. որ ասի ի մեզ Հիռութիւն, հիրիկ. այն է ծիածան. աղեղն երկնից. ծիրանի գոտի.
Իրիդէս, որ են ուղեղունք։ Իրիս է ներերեւութիւն եւ այլն։ Եւ է տարբերութիւն իրիսի եւ կալի. զի իրիսն հանդէպ լինի երեւալ արեգական եւ լուսնի, եւ այլն. (Արիստ. աշխ.։)
Որ ի ժամս անձրեւաց աղեղն է՝ իրիտէ կոչի. (Կլիմաք.։)