hy    |   fr

Ինքնիմաստութիւն

s.

αὑτοσοφία . նոյն ինքն իմաստութիւն. բուն իմաստութիւն.

Որպէս զիմաստուն, որպէս զինքնիմաստութիւն օրհնաբանեսցուք (զաստուած. (Դիոն. ածայ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ինքնիմաստութիւն ինքնիմաստութիւնք
accusatif ինքնիմաստութիւն ինքնիմաստութիւնս
génitif ինքնիմաստութեան ինքնիմաստութեանց
locatif ինքնիմաստութեան ինքնիմաստութիւնս
datif ինքնիմաստութեան ինքնիմաստութեանց
ablatif ինքնիմաստութենէ ինքնիմաստութեանց
instrumental ինքնիմաստութեամբ ինքնիմաստութեամբք