ԻՆՔՆԱՍՏՈՒԱԾԱՆԱԼՆ ԻՆՔՆԱՍՏՈՒԱԾՈՒԹԻՒՆ. αὑτοθεότης, αὑτόθεωσις ab se habere veram divinitatem. per se divinitas Բուն ինքնութիւն աստուածութեան.
Զինքնակենդանանալն եւ զինքնաստուածանալն արդարեւ էիցն՝ ընտանեբար իւրեանց՝ հաղորդել։ Ինքնագոյ եւ ինքնակեանք եւ ինքնաստուածութիւն ասեմք զմի բոլորիցս գերագոյն սկիզբն եւ պատճառ. (Դիոն. ածայ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ինքնաստուածութիւն | ինքնաստուածութիւնք |
| accusatif | ինքնաստուածութիւն | ինքնաստուածութիւնս |
| génitif | ինքնաստուածութեան | ինքնաստուածութեանց |
| locatif | ինքնաստուածութեան | ինքնաստուածութիւնս |
| datif | ինքնաստուածութեան | ինքնաստուածութեանց |
| ablatif | ինքնաստուածութենէ | ինքնաստուածութեանց |
| instrumental | ինքնաստուածութեամբ | ինքնաստուածութեամբք |