adj.

Ինքնինծագեալ. ի բնէ պայծառ եւ անաղօտ. անեղական, աստուածային անսկզբնական. Զինքնածագ լոյսն ետես. Մամբր.։

Թագչին յանմատոյց ճառագայթիցն ինքնածագ լուսոյն։ Ճառագայթ ինքնածագ լուսոյն առհասարակ սփռեալ տարածեցաւ. (Եղիշ. խաչել. եւ Եղիշ. թաղմ.։)

Գանձ փառաց խորհրդոյ՝ ինքնածագ լուսոյ՝ գտեալք ի սկզբանէ, եւ ծածկեալք առ հայր յաւիտեանս. (Նար. գանձ առաք. եւ Նար. մրգ.։)