Ինքնաժամանակ

adj.

Ստորոգելի աստուծոյ. Ոյր չիք ժամանակ, այլ ինքն է չափ մշտնջենաւոր տեւողութեան իւրոյ. անժամանակ, անսկիզբն եւ անվախճան.

Յառաջ քան զերկինս եւ զերկիր որպէս ինքնագոյ է նոյնպէս եւ ինքնանուն է. ինքնաժամանակ է. (Եղիշ. ՟Բ։) (հին տպ. ինքն անժամանակ է)։