hy    |   fr

Ժողովրդակալ, Ի, Աց

adj. s.

Ունօղ իշխանութիւն ի վերայ ժողովրդեան. ժողովրդապետ. առաջնորդ. եւ Առաջնորդական.

կալ գլուխ յետ քրիստոսի, յայս կարգեալքն ժողովրդակալք. (Սարկ. քհ.։)

Առատաբար շնորհելով ժողովրդակալ իշխանութիւն. (Փիլ. իմաստն.։)