hy    |   fr

Ժանտաբարու

adj.

ԺԱՆՏԱԲԱՐՈՅ ԺԱՆՏԱԲԱՐՈՒ. Ժանտ բարոյիւք կամ բարուք. դաժան. խիստ. ժանտ բանրք ունեցօղ, անզգամ.

Զի այնպիսի այր անմիտ եւ ժանտաբարոյ գոյր ի մեջ նոցա. (Սարգ. ՟գ. յհ.։)

Իշխան ոմն լեալ ժանգաբարու։ Աղեքսանդրոս ոմն գռեհիկ եւ ժանտաբարու. (ՃՃ.։)