Թուլամորթիմ, Եցայ

ձ.

Թուլամորթ լինել, թուլանալ ի վարս.

Թուլամորթին եւ տկարանան։ Բազումք ի քահանայից եւ ի կրօնաւորաց թուլամորթին ի կրօնից իւրեանց։ Թուլամորթեցան զօրքն հայոց, եւ ատեցին զարուեստս պատերազմի. (Ուռհ.։)