ԹՇՆԱՄԱՆՈՂՈՒԹԻՒՆ ԹՇՆԱՄԱՆՈՒԹԻՒՆ. Թշնամանելն. թշնամանք. նախատինք ի թշնամութենէ յառաջ եկեալ.
Զանիրաւ զբարկութիւն, զթշնամանողութիւն, զչարայուշ ոխակալութիւն. (Մանդ. ՟Ի՟Բ։)
Կամէին եւ լսել զնորին զթշնամանութիւնս ի բերանոց աւազակաց. (Եղիշ. խաչել.։)
Ո՛չ խռովութեամբ, եւ ո՛չ թշնամանութեամբ եղծանի՝ իբրու աշխարհական խաղաղութիւնս այս. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Բ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | թշնամանութիւն | թշնամանութիւնք |
accusatif | թշնամանութիւն | թշնամանութիւնս |
génitif | թշնամանութեան | թշնամանութեանց |
locatif | թշնամանութեան | թշնամանութիւնս |
datif | թշնամանութեան | թշնամանութեանց |
ablatif | թշնամանութենէ | թշնամանութեանց |
instrumental | թշնամանութեամբ | թշնամանութեամբք |