s.

ԹՇՆԱՄԱՆՈՂՈՒԹԻՒՆ ԹՇՆԱՄԱՆՈՒԹԻՒՆ. Թշնամանելն. թշնամանք. նախատինք ի թշնամութենէ յառաջ եկեալ.

Զանիրաւ զբարկութիւն, զթշնամանողութիւն, զչարայուշ ոխակալութիւն. (Մանդ. ՟Ի՟Բ։)

Կամէին եւ լսել զնորին զթշնամանութիւնս ի բերանոց աւազակաց. (Եղիշ. խաչել.։)

Ո՛չ խռովութեամբ, եւ ո՛չ թշնամանութեամբ եղծանի՝ իբրու աշխարհական խաղաղութիւնս այս. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Բ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թշնամանութիւն թշնամանութիւնք
accusatif թշնամանութիւն թշնամանութիւնս
génitif թշնամանութեան թշնամանութեանց
locatif թշնամանութեան թշնամանութիւնս
datif թշնամանութեան թշնամանութեանց
ablatif թշնամանութենէ թշնամանութեանց
instrumental թշնամանութեամբ թշնամանութեամբք