ԹՇՆԱՄԱՆՈՂՈՒԹԻՒՆ ԹՇՆԱՄԱՆՈՒԹԻՒՆ. Թշնամանելն. թշնամանք. նախատինք ի թշնամութենէ յառաջ եկեալ.
Զանիրաւ զբարկութիւն, զթշնամանողութիւն, զչարայուշ ոխակալութիւն. (Մանդ. ՟Ի՟Բ։)
Կամէին եւ լսել զնորին զթշնամանութիւնս ի բերանոց աւազակաց. (Եղիշ. խաչել.։)
Ո՛չ խռովութեամբ, եւ ո՛չ թշնամանութեամբ եղծանի՝ իբրու աշխարհական խաղաղութիւնս այս. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Բ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | թշնամանողութիւն | թշնամանողութիւնք |
accusatif | թշնամանողութիւն | թշնամանողութիւնս |
génitif | թշնամանողութեան | թշնամանողութեանց |
locatif | թշնամանողութեան | թշնամանողութիւնս |
datif | թշնամանողութեան | թշնամանողութեանց |
ablatif | թշնամանողութենէ | թշնամանողութեանց |
instrumental | թշնամանողութեամբ | թշնամանողութեամբք |