s.

ԹՇՆԱՄԱՆՈՂՈՒԹԻՒՆ ԹՇՆԱՄԱՆՈՒԹԻՒՆ. Թշնամանելն. թշնամանք. նախատինք ի թշնամութենէ յառաջ եկեալ.

Զանիրաւ զբարկութիւն, զթշնամանողութիւն, զչարայուշ ոխակալութիւն. (Մանդ. ՟Ի՟Բ։)

Կամէին եւ լսել զնորին զթշնամանութիւնս ի բերանոց աւազակաց. (Եղիշ. խաչել.։)

Ո՛չ խռովութեամբ, եւ ո՛չ թշնամանութեամբ եղծանի՝ իբրու աշխարհական խաղաղութիւնս այս. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Բ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թշնամանողութիւն թշնամանողութիւնք
accusatif թշնամանողութիւն թշնամանողութիւնս
génitif թշնամանողութեան թշնամանողութեանց
locatif թշնամանողութեան թշնամանողութիւնս
datif թշնամանողութեան թշնամանողութեանց
ablatif թշնամանողութենէ թշնամանողութեանց
instrumental թշնամանողութեամբ թշնամանողութեամբք