hy    |   fr

Թշնամանակամ, Ի, Աց

adj.

Չարակամ. որ սիրէ չարախօսել եւ թշնամանել.

Ծովային ջուրն վասն զի ըմպելի ոչ է, պատճառք թշնամանակամացն եւ ոսոխասիրացն տայ առ ի բասրել. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)

Զաթոռ եպիսկոպոսութեանն էր խոստացեալ նմա նախարարացն թշնամանակամաց (կամ թշնամանասիրաց). (Խոր. ՟Գ. 64։)