ԸՆԹԱՑՈՂՈՒԹԻՒՆ ԸՆԹԱՑՈՒԹԻՒՆ ԸՆԹԱՑՈՒՄՆ. Ընթանալն. ընթացք.
Զերագաթռչութիւնն, զկասութիւն, եւ ընթացողութիւն. (Շ. հրեշտ.։)
Առանց որոյ ո՛չ է շարժողութիւն կամ ընթացութիւն. (Նար. ՟Ժ՟Բ։)
Բազում ընթացութիւնս եւ նահատակութիւնս քաջութեանց ցուցանէր. (Յհ. կթ.։)
Նախահօրն անպատշաճաբար ի ծառն ընթացութիւնս. (Վահր. յայտն.։)
Ի բարուց անկարգ ընթացութենէ. (Կոչ. ՟Է։)
Որպէս յընթացման ըմբռնեալ բանիս՝ քոյինն սակս բանի. (Յհ. կթ.։)
Կնքեա՛ կեցուցիչ զկորուսչին ընթացմունս։ Ա՛ռ ընթացմունս օգտակարաց հոգեւորաց քեւ առաջնորդեալք։ Ըստ ընթացման ամանակի. (Նար. ՟Ժ՟Բ. ՟Լ՟Ա. եւ Նար. խչ.։)
Զի մի՛ եւս ընթասցի ի չարագոյն ընթացումն. (Տօնակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ընթացութիւն | ընթացութիւնք |
| accusatif | ընթացութիւն | ընթացութիւնս |
| génitif | ընթացութեան | ընթացութեանց |
| locatif | ընթացութեան | ընթացութիւնս |
| datif | ընթացութեան | ընթացութեանց |
| ablatif | ընթացութենէ | ընթացութեանց |
| instrumental | ընթացութեամբ | ընթացութեամբք |