s.

ԸՆԹԱՑՈՂՈՒԹԻՒՆ ԸՆԹԱՑՈՒԹԻՒՆ ԸՆԹԱՑՈՒՄՆ. Ընթանալն. ընթացք.

Զերագաթռչութիւնն, զկասութիւն, եւ ընթացողութիւն. (Շ. հրեշտ.։)

Առանց որոյ ո՛չ է շարժողութիւն կամ ընթացութիւն. (Նար. ՟Ժ՟Բ։)

Բազում ընթացութիւնս եւ նահատակութիւնս քաջութեանց ցուցանէր. (Յհ. կթ.։)

Նախահօրն անպատշաճաբար ի ծառն ընթացութիւնս. (Վահր. յայտն.։)

Ի բարուց անկարգ ընթացութենէ. (Կոչ. ՟Է։)

Որպէս յընթացման ըմբռնեալ բանիս՝ քոյինն սակս բանի. (Յհ. կթ.։)

Կնքեա՛ կեցուցիչ զկորուսչին ընթացմունս։ Ա՛ռ ընթացմունս օգտակարաց հոգեւորաց քեւ առաջնորդեալք։ Ըստ ընթացման ամանակի. (Նար. ՟Ժ՟Բ. ՟Լ՟Ա. եւ Նար. խչ.։)

Զի մի՛ եւս ընթասցի ի չարագոյն ընթացումն. (Տօնակ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ընթացողութիւն ընթացողութիւնք
accusatif ընթացողութիւն ընթացողութիւնս
génitif ընթացողութեան ընթացողութեանց
locatif ընթացողութեան ընթացողութիւնս
datif ընթացողութեան ընթացողութեանց
ablatif ընթացողութենէ ընթացողութեանց
instrumental ընթացողութեամբ ընթացողութեամբք