ԸՆԴՈՒՆԱՅՆԱՐՈՒԵՍՏՈՒԹԻՒՆ (ԸՆԴՈՒՆԱՅՆԱՐՀԵՍՏՈՒԹԻՒՆ) Ընդունայն եւ անօգուտ արուեստ.
Վասն ընդունայնարուեստութեանց եւ չարարուեստութեանց, որք ոչ ունին պիտանի կատարումն ի կենցաղումս. եւ ընդունայնարհեստութիւն է՝ լարախաղացութիւն, եւ այլն. (Սահմ. ՟Ժ՟Բ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | ընդունայնարուեստութիւն | ընդունայնարուեստութիւնք |
accusatif | ընդունայնարուեստութիւն | ընդունայնարուեստութիւնս |
génitif | ընդունայնարուեստութեան | ընդունայնարուեստութեանց |
locatif | ընդունայնարուեստութեան | ընդունայնարուեստութիւնս |
datif | ընդունայնարուեստութեան | ընդունայնարուեստութեանց |
ablatif | ընդունայնարուեստութենէ | ընդունայնարուեստութեանց |
instrumental | ընդունայնարուեստութեամբ | ընդունայնարուեստութեամբք |