ԸՆԴԴԻՄԱՑՈՒՄՆ որ եւ ԱՌԸՆԴԴԻՄԱՑՈՒՄՆ. ἑναντίωμα, προσεναντίωμα resisitentia, adversus casus Ընդդիմութիւն. ընդդիմակ իրք, կամ հակառակ դէպք.
Ոչ ընդդիմացումն ինչ խորհրդոյն. (Գերմ.։)
Զիա՞րդ էր հանդերձեալ հնազանդ լինել ... եթէ ոչ եւ առընդդիմացումն ունէր, եւ ընդդիմացմանն էր յաղթկու եղեալ. քանզի ի մեզ ի մարմնոյ ընդդիմացումն լինի ... եւ ի տեառնն՝ ընդդիմացմանն որ ի մարմնոյ (այսինքն վշտաց, չարչարանաց) պա՛րտ էր լինել. (Աթան. ՟Գ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | ընդդիմացումն | ընդդիմացմունք |
accusatif | ընդդիմացումն | ընդդիմացմունս |
génitif | ընդդիմացման | ընդդիմացմանց |
locatif | ընդդիմացման | ընդդիմացմունս |
datif | ընդդիմացման | ընդդիմացմանց |
ablatif | ընդդիմացմանէ | ընդդիմացմանց |
instrumental | ընդդիմացմամբ | ընդդիմացմամբք |