s.

ԸՆԴԴԻՄԱՅԱՐԱԿԱՅ ԸՆԴԴԻՄԱՅԱՐԱԿԱՅՈՒԹԻՒՆ. ԸՆԴԴԻՄԱՅԱՐԱԿԱՅՈՒՄՆ. ἁντιπαράστασις conflictio Ձեռնարկ զօրաւոր, որ նախ ներէ հակառակորդին, եւ ապա եղծանէ զնոյն, եւ զճշմարիտն հաստատէ. ուր Ընդդիմակայութիւն պնդէ լոկ զիւր փաստ.

Ըստ երկուս յեղանակաց պատահեմ ձեզ, ընդդիմակայութեամբ, եւ ընդդիմայարակայութեամբ։ Ընդդիմայարակայման պիտանացեալ՝ ասեմք, զի թէպէտեւ տամք զէն ի հոմանուանց գոլ, այլ ո՛չ եթէ այսուիկ անգիտելի է. քանզի եւ այլն. (Սահմ. ՟Ա։)

Ընդդիմայարակայիւն հզօրապէս առնէ զայս. եւ այլն. (Լծ. սահմ.։)

Կարծիք նոցա յանդիմանի՝ յառաջագոյն ընդդիմութեամբ, եւ ապա ընդդիմայարակայութեամբ. (Մխ. ապար.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ընդդիմայարակայումն ընդդիմայարակայմունք
accusatif ընդդիմայարակայումն ընդդիմայարակայմունս
génitif ընդդիմայարակայման ընդդիմայարակայմանց
locatif ընդդիմայարակայման ընդդիմայարակայմունս
datif ընդդիմայարակայման ընդդիմայարակայմանց
ablatif ընդդիմայարակայմանէ ընդդիմայարակայմանց
instrumental ընդդիմայարակայմամբ ընդդիմայարակայմամբք