ԶՓԱԾԱՆԻՄ ԶՓԱԾՈՒՄՆ (ԶՓԱԾՈՒՑԱՆԵՄ). cf. ՍՓԱԾԱՆԻՄ, եւ այլն.
Տերեւ բանջարոյ զփածեալ ունէր զմիջօք իւրովք. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Անփառացի՝ յաղագս շրջապատեալ զփածմանն. այսինքն մարմնազդեցութեան. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 34։)
Ղենջակ մի զփածուցեալ էր նմա. (Վրք. հց. ՟Ի։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | զփածումն | զփածմունք |
accusatif | զփածումն | զփածմունս |
génitif | զփածման | զփածմանց |
locatif | զփածման | զփածմունս |
datif | զփածման | զփածմանց |
ablatif | զփածմանէ | զփածմանց |
instrumental | զփածմամբ | զփածմամբք |