s.

Փոկ՝ որ պատէ զսիրտն. իբր անդրավարտիք փոկեղէն կամ մաշկեղէն.

Արտախուր՝ խոյր ասեն ի գուխն ունել՝ նշանակ պատուի թագաւորին. զանկապան խոնջանովն. դարձեալ ասեն զարտախուր՝ զզարգարուն զստափոկն. ո՛չ թէ այնոքիւք կապեցան, այլ զայնս ոչ մերկացին, եւ կապեցին երկաթեղէն կապան եւ արկին ի հուրն. (Վրդն. դան.։)