ԶՈՒԳԱԿՑԵՄ ԶՈՒԳԱԿՑԻՄ. Միաբանել. կցորդել. միաւորել. միանալ.
Զոմանս ապիրատս զուգակցեալ զրաբան չարիմացութեանն. (Յհ. կթ.։)
Ամենեքին զուգակցին նմա յերգելն. (Լմբ. պտրգ.։)
Որ հողանիւթ բնութեամբն զուգակցեալ ընդ Սուրբ Հոգւոյն. (Շար.։)
Ոսկերք մեր հաւատով ի նա զուգակցեալ. (Համամ առակ.։)
Եւ Զուգակշիռ գտանիլ. հաւասարիլ.
Պարգեւ, որոյ ոչ կշիռ գործոյ զուգակցի. (Լմբ. ստիպ.։)
(Վանակ. յոբ.)
Հալածիչքն գլխարկեալ լինին, եւ հալածեալն՝ զուգակցեալ. իմա՛, ի վիճակ իւր առաջին հաւասարեալ, կամ զօրացեալ՝ ընդ Աստուած միանալով։