ԶԻԱ՞ՐԴ πώς; quomodo? գրի եւ ԶԻ՞ԱՐԴ. (վասն զի կազմեալ ի զի՞, արդ) իբրու Զի՞նչպէս, այսինքն Որո՞վ օրինակաւ. ո՞րպէս. եւս եւ Արդ զի՞. առ ի՞նչ. ընդէ՞ր. զի՞ է՝ զի. ի՞նչպէս. եւս եւ՝ ինչո՞ւ.
Զիա՞րդ լինիցի ինձ այդ։ Զիա՞րդ թուի քեզ։ Զիա՞րդ ասես եղբօր քում։ Զիա՞րդ ոչ իմանայք։ Զիա՞րդ դժուարին է։ Զիա՞րդ զատաւ նստաւ։ Եւ արդ զիա՞րդ է զի ոչ պահեցեր զերդումն Տեառն եւ այլն։
Զիա՞րդ դպիրքն ասեն. յն. τί ουν; quid ergo? ըստ ձայնին, զիա՞րդ. եւ ըստ իմաստից, արդ զի՞։
(Յոբ. ՟Ժ՟Ա. 5.)
Այլ թէ զիա՞րդ Տէր խօսեսցի ընդ քեզ. իմա՛ ըստ եբր. ոճոյ, ե՞րբ լինիցի, ո՜ տայր։
ԶԻԱ՛ՐԴ. գ. Զինչպիսութիւն. հանգամանք.
Զամենեցուն զո՛ւստն եւ զիա՛րդն յայտնելով. (Խոր. ՟Ա. 1։)
Ոչ ոք գիտէ զզիա՛րդն եւ զորպէսն Աստուծոյ. (Վրդն. ծն.։)