adj.

ԵՐԿՈՐԱԿ ԵՐԿՈՐԱԿԵԱՆ. Ունակ կրկին որակաց, որպէս եւ գունոց. երկդիմի, երկգունի.

ճանաչել զբարի եւ զչար, եւ են սոքա յերկորակէն. (Փիլ. լին. ՟Ա. 36։)

Երկորակդ նկատեալ, միեղինակ ջահափայլեալ (ի կրկնավտակ աղբերս կողին)։ Սա ներկեալ երկորակեան, կարմրակերտիւ լուսափայլեալ. (Մագ. ոտ. խչ.։)