ԵԼԵԿՏՌԻՈՆ ԵԼԵԿՏՐՈՆ. որ եւ ելեքտռիոն, էլէքտռիոն, իղիկտրիոն, ղեկտորոն, իլեքտռոն, իլիքտռիոն. Բառ յն. ի՛լէգդռօն. Բազմագունի ակն. սաթ դեղնագոյն, որ ի շփիլն ձգէ յինքն զյարդ. Առ մեօք Ելեկտրական կոչի ամենայն նիւթ, որ շփմամբ ստանայ զոյժ ձգողական եւ վանողական։
Եւ այն որ սքանչելի են՝ յաղագս ելէքառոնացն ձգմանցն. (Պղատ. տիմ.։)
Իսկ թէ եւ պղնձոյ եւ իլիքտռիոնի, եւ ականց բազմագունից տեսակ տեսակ աստուածաբանութիւնն երկնայնոցն էութեանցն դնէ, իլիքտռիոն՝ որպէս ոսկետեսակ, համանգամայն եւ արծաթատեսակ՝ ցուցանէ զանփուտն եւ անապական ճաճանչն. (Դիոն. ածայ.։)
Զելեկտրիոնէ ասեն ... կոչին ղեկտորոն. (Վեցօր. ՟Ե։)
Ելեքտռիոնիւ եւ փղոսկրեաւ պայծառացեալ. (Արիստ. աշխ.։)
Էլէքտռիոն անուոցն կազմած. (Նար. խչ.։)