ԴՐՈՇՄՈՒՄՆ կամ ԴՐՈՇՈՒՄՆ. Կնքումն. արձանագրութիւն, եւ այլն.
Ի դրոշմանէ իւրմէ ծանիցէ զոչխարս իւր. (Ճ. ՟Ա.։)
Յայտնի դրոշմամբն՝ որ յարձանսն ափրիկեցւոց աշխարհին գրեալ կան. (Խոր. ՟Ա. 18։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | դրոշումն | դրոշմունք |
accusatif | դրոշումն | դրոշմունս |
génitif | դրոշման | դրոշմանց |
locatif | դրոշման | դրոշմունս |
datif | դրոշման | դրոշմանց |
ablatif | դրոշմանէ | դրոշմանց |
instrumental | դրոշմամբ | դրոշմամբք |