adj.

Բացօղ զդուռն. փակակալ. եւ Սկզբնապատճառ. առիթ.

Դրախտք աստուածային (մարգարէք), դարաստանք վերին, դռնաբացք խորին. (Գանձ.։)

Նա ամենայն արուեստականաց դռնաբաց, եւ անվրէպ քանոն. (Արծր. ՟Ե. 11։)

Սուրբ պետրոս, սուրբ դռնաբացդ քրիստոսի. (Մխ. ապար.։)

s.

դռնաբացք. գ. cf. Դռնբացէք։