cf. Դիւր. ռմկ. դուր.
Էր քաղաքն (անի) շուրջանակի քարակտուր. (բայց միայն ի մի կողմն կայր տեղի ինչ դոյր. Ուռհ.։)
ԴՈՅՐ գ. Դիւր, դիւրութիւն, անդորութիւն, եւ անդորրիչ.
Եւ էր սա դոյր եւ դադար ժողովելոցն առ նա յամենայն կողմանց. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ. ձ. (տպ. եւ էր սա ինքն անդորր անդադար։))