ԴՆԴՉՈՒՄՆ որ եւ ԴԴՉՈՒՄՆ, ԴՆԴՆՉՈՒՄՆ. Հնչիւն. խօշիւն. շշնջիւն. շչիւն.
Զեկատեայ զարհաւիրսն, եւ զխաւարային դնդչմունսն (կամ դդնչմունսն). (Ածաբ. յայտն.։)
Խաւարամած շտեմարանացն խօշիւնքն եւ դնդչմունք. (Անան. եկեղ։)
Դեւք փայլատակմամբք եւ արհաւրօք եւ ահագին դնդչմամբ կեղծաւորին. (Ոսկիփոր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | դնդչումն | դնդչմունք |
| accusatif | դնդչումն | դնդչմունս |
| génitif | դնդչման | դնդչմանց |
| locatif | դնդչման | դնդչմունս |
| datif | դնդչման | դնդչմանց |
| ablatif | դնդչմանէ | դնդչմանց |
| instrumental | դնդչմամբ | դնդչմամբք |