ԴՆԴՉՈՒՄՆ որ եւ ԴԴՉՈՒՄՆ, ԴՆԴՆՉՈՒՄՆ. Հնչիւն. խօշիւն. շշնջիւն. շչիւն.
Զեկատեայ զարհաւիրսն, եւ զխաւարային դնդչմունսն (կամ դդնչմունսն). (Ածաբ. յայտն.։)
Խաւարամած շտեմարանացն խօշիւնքն եւ դնդչմունք. (Անան. եկեղ։)
Դեւք փայլատակմամբք եւ արհաւրօք եւ ահագին դնդչմամբ կեղծաւորին. (Ոսկիփոր.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | դնդնչումն | դնդնչմունք |
accusatif | դնդնչումն | դնդնչմունս |
génitif | դնդնչման | դնդնչմանց |
locatif | դնդնչման | դնդնչմունս |
datif | դնդնչման | դնդնչմանց |
ablatif | դնդնչմանէ | դնդնչմանց |
instrumental | դնդնչմամբ | դնդնչմամբք |