ԴԻՒՐԱՔԱԿ ԴԻՒՐԱՔԱԿԵԼԻ. εὑδιάλυτος, εὑκαθαίρετος facile dissolubilis Որ դիւրաւ քակի, քակտի, կործանի, լուծանի, ցրուի.
Դիւրաքակ բարձրութիւնն (մարդ). (Ոսկ. սղ.։)
Մոխիր ասաց, զի զդիւրաքակն անձն երեւեցուցանել մարթասցէ. (Կոչ. ՟Զ։)
Վէմ հնացեալ դիւրաքակ լինի. (Իսիւք.։)
Դիւրաքակելի փառք. (Մաշկ.։)