adj.

ԴԺՈՒԱՐԱԲԵՐ ԴԺՈՒԱՐԱԲԵՐԵԼԻ. δύσφορος, δυσανάφορος portatu difficilis, molestus

Զի մի՛ դժուարաբերք գործիցին մարմինքն. (Պղատ. տիմ.։)

(Արբելոցն) քունք՝ դժուարաբերելիք. (Բրս. թղթ.։)