adj.

որպէս յն. δύσκριτος judicatu difficilis Դժուարաւ դատելի. զոր չէ դիւրին յաղթահարել, կամ որոշել.

Այսոքիկ յոյժ դժոխադատ ըստ մարմնոյ մարտուցեալ բնութեանն. (Մագ. ՟Զ։)

Եւ զիա՛րդ ի նոցունց (ի յունաց) լինէր դժոխադատ անուն արականաց եւ իգականաց եւ չէզոքաց. (Մագ. քեր. եւ Երզն. քեր.։)